Adriënne

‘Ik heb geleerd hoe belangrijk het is om overzicht te hebben’

Nu ik mijn vierde week begeleiding bij jou in ga, had ik dus als kleine opdracht wat dingen op papier te zetten. Dat is best lastig, want ondanks dat ik best wat kan schrijven, vind ik het lastig om persoonlijk over mezelf te schrijven. Ik ben namelijk veel beter in het focussen op andermans problemen of anderen in het algemeen. Hiermee kom ik ook gelijk bij de kern aan: ik ben me ontzettend bewust van wat anderen van mij zouden kunnen vinden. Door de nodige negatieve ervaringen uit het verleden kan ik goed een muur om me heen bouwen die ik voor een selectief aantal mensen omlaag laat. Ik vind het moeilijk om te delen wat ík nou eigenlijk wil en vind. Dus is het voor mij veel makkelijker om anderen te helpen dan mezelf. Ik ben niet voor niets hulpverlener natuurlijk.

Het is een eeuwige struggle lijkt het, de onzekerheid (die ik vanaf jongs af aan al heb opgebouwd) en het ‘moeten’ kunnen van dingen. Ik ben erg goed in de lat hoog leggen voor mezelf, de buitenwereld laten zien wat ik allemaal kan en doe en heb.

Zo wil ik graag overal foto’s maken, veel trainen, laten zien dat ik als single alles alleen kan, laten zien hoeveel chocola ik wel niet kan eten en toch nog niet dik ben (terwijl de rolletjes in afgelopen twee jaar toch wel zichtbaar werden en ik minder fit werd).

Die onzekerheid, mijn slechte eetpatroon en vooral het ‘ik moet alles alleen kunnen’, begon me op te breken.  Van binnen welteverstaan, want van buiten wilde ik vooral laten zien dat ik een top-leven, zo moet het op Insta allemaal lijken natuurlijk.

Ondertussen was zo goed geworden in het negeren van mijn eigen gevoelens en de signalen die mijn lichaam gaf dat ik helemaal kwijt was wie ik nou eigenlijk was en waar mijn echte krachten lagen.

Begin 2017 ben ik dan ook hulp gaan zoeken bij een lichaamsgerichte therapeut.

Zij helpt mij bij het bewust worden van de signalen die mijn lichaam geeft, hoe mijn lichaam reageert op gebeurtenissen en associaties (bijvoorbeeld, als ik het over bepaalde familiebanden heb, verkramp ik.) Zij maakt me hier van bewust en laat me onderzoeken waar dit gevoel nu precies vandaan komt. En toch was ik er nog niet helemaal. Iets mistte. Ik ging me door de gesprekken met de therapeut wel beter voelen, maar het voelde nog niet compleet. Totdat ik jouw berichtje zag en je tegen kwam in de trein. Ik wist: als ik dingen anders wil, zal ik dat zelf moeten doen. Ik ben dus met jou aan de slag gegaan met het eten. Daadwerkelijke actie dus, in plaats van denken bij mezelf: ‘ ik zou eigenlijk..’

Dit alles begint zijn vruchten af te werpen. Het eten gaf me wat struggles aan het begin zoals je weet. Wat was ik een partij chagrijnig zeg: niet meer de hele tijd uit lunchen en geen reep tony’s meer na het eten(ja, zo’n grote inderdaad). Volgens mij heb je aardig wat te verduren gehad. Maar toch is het me gelukt, want ondertussen leerde ik om hulp te vragen en te delen met de mensen om me heen waar ik mee zat. Er stond een heel mooi parallel proces: van grip krijgen op mijn eten, naar hulp durven vragen en mijn muur wat vaker omlaag durven te  halen.

Of het door de nieuwe mindset komt of door het gezonde eten, geen idee. Maar: ik voel me energieker en eindelijk echt goed. Ik heb grip en controle maar kan ook echt oprecht zeggen dat het goed gaat wanneer mensen aan me vragen hoe het gaat. Mijn crossfitprestaties gaan steeds verder omhoog, mijn trainingen gaan lekkerder dan ooit.

En wat me gisteren opviel: hoe beter het met me gaat, hoe minder actief ik ben op Instagram of in het niet mogen missen van gebeurtenissen of evenementen. Ik heb nu al een paar festivals en feestjes overgeslagen, gewoonweg omdat ik het nut er niet van inzag en veel liever met een van m’n beste vriendinnetjes iets ging doen. Ik heb me in lange tijd niet meer zo geaard en rustig gevoeld.

Jona: je hebt me geleerd hoe belangrijk het is om overzicht te hebben, om te weten wat en waarom je iets doet.  Maar ook dat het oké is om af en toe wat minder gestructureerd en gedisciplineerd te zijn. Het is een soort thema geworden in het afgelopen jaar. ‘Het is oké’ is een zin die me op veel vlakken heeft geholpen. Ook op het gebied van voeding. Jouw hulp heeft me een nieuw standaard voedingspatroon aangeleerd waarbij ik nu weet op welke momenten en manieren het oké is om er af en toe van af te wijken. Ik doe het nu al een paar maanden zonder jouw hulp. Maar ik merk dat mijn basis voor eten opnieuw is gelegd. Misschien niet altijd even strak, maar de basis is er en die is gezond. En dat is oké. Het is oké.

Adriënne Wildeman